Eko-transformacja w transporcie stale postępuje, również w Polsce. Bardzo dynamicznie i stale zwiększa się liczba aut elektrycznych na drogach, powstają kolejne punkty infrastruktury ładowania zarówno na trasach przelotowych w ramach różnych sieci dystrybucyjnych jak i u pojedynczych podmiotów, rozsianych po całym kraju. Przełomowe jednak dla całego rynku europejskiego są regulacje Unii Europejskiej w tym zakresie, które są coraz bliżej wejścia w życie, a raz po raz robi się o nich bardzo głośno.
Na koniec marca Rada UE przegłosowała wprowadzenie ograniczenia emisji CO2 dla samochodów osobowych i dostawczych o 100% do 2035 roku, a do tego osiągnięto porozumienie w kwestii rozporządzenia, które zastąpi dyrektywę w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych. To oznacza, że w perspektywie niespełna 13 lat nie kupimy już nowego auta z silnikiem spalinowym (z wyjątkiem aut na e-paliwo), a za mniej niż 4 lata co 60 km sieci TEN-T (czyt. transeuropejska sieć transportowa) będą musiały zostać rozmieszczone punkty o mocy ładowania co najmniej 400 kW.
W kontekście aut spalinowych jedyny na dziś wyjątek mogą stanowić pojazdy zasilane e-paliwami, które zostały uznane jako paliwo neutralne pod względem emisji CO2. Jednak ciężko przewidzieć dalszy rozwój tej technologii w najbliższej przyszłości, więc jest to traktowane jako temat niszowy.
Pomimo różnych zawirowań za przyjętymi zmianami zagłosowało w sumie 23 państw. Oprócz tego trzy kraje wstrzymały się od głosu, a Polska jako jedyna sprzeciwiła się wprowadzeniu nowych przepisów. Ciężko oceniać wynik tego głosowania, natomiast w pierwszym odruchu pojawiają się 3 wnioski – niekoniecznie dla nas pozytywne. Po pierwsze – sprzeciw był niepotrzebny, na nic nie wpłynął co było oczywiste i ma znaczenie jedynie symboliczne. Po drugie – ustawił nas w opozycji do całej Europy co jest niekorzystne wizerunkowo. Po trzecie – stanowi to niepokojący sygnał, który skazuje nas na kraj, który może powodować hamowanie wdrażania zmian i opóźnianie wszelkich procesów.
Po wskazanym wyżej głosowaniu, poniekąd zakaz rejestracji samochodów spalinowych stał się faktem. Osiągnięto również wstępne porozumienie w sprawie projektu AFIR – rozporządzenia, które zastąpi dyrektywę z 2014 roku w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych. Jako rozporządzenie będzie obowiązywać w każdym państwie członkowskim bez potrzeby implementacji do prawa krajowego.
Aktualizacja regulacji nałoży ustandaryzowane wymagania na każde z państw wobec rozbudowy infrastruktury ładowania. Wśród założeń są między innymi podwyższenie łącznej mocy infrastruktury w zależności od liczby zarejestrowanych e-pojazdów i tę wartość podniesiono o 30% w stosunku do pierwotnych założeń. Inną kwestią jest plan, aby do 2025 roku w ramach sieci bazowej TEN-T maksymalnie co 60 km znajdowały się stacje ładowania (dla aut osobowych i dostawczych) o mocy co najmniej 400 kW w obu kierunkach. Dwa lata później podobne wymagania mają dotyczyć sieci kompleksowej TEN-T, ale w tym wypadku będziemy mieli wymagana minimum 300 kW co 60 km w obu kierunkach.
Cel jest jeden – maksymalne wsparcie zeroemisyjnego transportu. Dotyczy to również transportu ciężkiego. W ramach AFIR już w 2025 roku huby ładowania dla aut ciężarowych będą musiały funkcjonować na 15% sieci TEN-T o mocy 1400 kW i ma to postępować rok za rokiem by ostatecznie w 2030 roku pokrycie było 100% o mocy 3600 kW)
AFIR to nie tylko stacje ładowanie – to również przyjemny customer experience. Projekt zakłada zapewnienie kierowcom wygodny i przejrzysty interfejs do szybkiego porównywania informacji o cenach paliw alternatywnych (w ujęciu za m.in. kilowatogodzinę, sesję, minutę, itp.) oraz wprowadzenie uproszczonych metod płatności za usługi ładowania chociaż akurat te w Polsce już dzisiaj spełniają wszystkie najwyższe normy planowane na 2025 rok. Ma też powstać baza danych o paliwach alternatywnych (zawierające informacje o dostępności stacji i np. cenach za usługi ładowania).
Dzięki tym regulacjom rynek będzie bardzo uregulowany, przejrzysty i czytelny dla każdego.
